Hoe zal ik eens beginnen met het omschrijven van alle waanzinnige omstandigheden waarin ik me bevind :-)... M&m’s met kokos, pindakaas, pretzels, jammie!! Sushi... Verslaafd! Longboard beer, het lokale bier en tevens het enige bier dat te zuipen is hier. Hoe leuk is dit etiket:
Het strand, de surfers, de mooie mannen:
In het kort, het leven is hier voor mij heel goed!
Maar het heeft ook een minder leuke kant. Alles is ontzettend duur hier. Een pakje thee 5 dollar, een brood 6 dollar, kaas niet te betalen of te eten (oke dat is een grapje en niet serieus bedoeld). Voor veel Hawaiianen is het leven hier niet te betalen. Je ziet hier dan ook ontzettend veel zwervers, sommigen herken ik zelfs al. Na een gesprek met een van de locals, Kayla, en hopelijk mijn toekomstige informant aangezien ze hula danst, kwam ik erachter dat veel van de zwervers Hawaiianen zijn. Zij kunnen Hawaii niet meer betalen en velen zijn dan ook gedwongen om ofwel te gaan zwerven of naar het mainland te verhuizen waar het goedkoper is. Dit is nog maar een klein voorbeeld van hoe Hawaiianen van hun eigen eiland verdreven worden mede door het toerisme. Het meest afschuwelijke verhaal dat ik tot nu toe gehoord heb, ook van Kayla, is de geschiedenis van de Walmart in Honolulu. Deze is namelijk gebouwd op een oude Hawaiiaanse begraafplaats. Compleet respectloos en ook zo’n goede metafoor voor alles wat hier is gebeurd sinds de komst van Amerikanen en toeristen. Ik durf geen stap binnen te zetten in de Walmart. De gedachte dat ik op de voorouders van de oorspronkelijke bewoners van Hawaii loop, alleen zodat ik een aantal dollars kan besparen, voelt voor mij helemaal verkeerd. Voor degenen die niet weten wat Walmart is, dit is een enorme supermarktketen die je overal buiten de steden in Amerika vindt. Alles is supergoedkoop bij Walmart, hoewel ik niet weet of dat hier in Honolulu ook zo goedkoop is aangezien alles hier megaduur is... Walmart is in mijn ogen een symbool voor de Amerikaanse consumptiemaatschappij. Elke keer als ik die plastic zak zie, krijg ik een brok in mijn keel.
Steeds meer verbaas ik me over het vreemde gedrag van Amerikanen. Koken is een vreemd woord, waarom pannenkoeken maken als je ze kant en klaar kunt maken? Of zelfs wentelteefjes, French toast, kom op zeg! Wat eten Amerikanen elke dag...? Geen wonder dat er zoveel overgewicht is.. Daarom heb ik mijn heil gevonden in sushi hihi. ( Ik zal de opmerking die ik gister kreeg maar even negeren: “Vivian, you can’t eat Subway EVERY day!” Deze uitspraak is namelijk NIET op waarheid gebaseerd en complete onzin :-)) .
Hier in Honolulu zijn er ontzettend veel Japanners! Dus ook veel sushi.. Love it! Maar ik kook ook hier hoor!
Ik werk nu in het hostel voor 3 dagen en ik kan dus gratis verblijven. Heel fijn! Het werk is vrij simpel en ik vind het ook redelijk leuk om te doen. Ik moet de boel poetsen, wat niet heel veel werk is, de bedden verschonen en mensen in- en uitchecken. Soms heb ik ook diensten waar ik alleen maar hoef te wachten op de check-ins, topwerk toch? Misschien moet ik even uitleggen dat het geen hostel is zoals je het je nu waarschijnlijk voorstelt. Het is een penthouse in een hotel, waarin verschillende kamers zijn gemaakt. Tevens huren we kamers van het hotel naast ons, waar we dan 3 personen in stoppen. Er is dus geen front desk. Als ik aan het werk ben, moet ik er gewoon zijn. De check-ins melden zich aan de balie van het hotel en dan kom ik naar beneden om ze in te checken.
Mijn eerste twee weken ben ik veel met Felicia opgetrokken, zij komt uit Californie. Zij gaat helaas alweer bijna naar huis, maar het voordeel van het hostel is dat ik veel mensen leer kennen en er altijd wel mensen zijn om iets mee te ondernemen. Momenteel wordt er in het hostel het een en ander verbouwd en zit ik in een hotel, hoe luxe! Ik deel de kamer met Saphia. Vandaag ga ik haar inwerken en wordt ze mijn collega. Het klikt goed tussen ons en zo heb ik gelijk een maatje voor de rest van de tijd. Ik ga ook veel om met Kan, een Japanner die niet zo goed Engels kan spreken maar ontzettend grappig is, Tristan, die hier nog 2 maanden blijft en Sandra die ook nog wel een tijdje rond blijft hangen aangezien ze Tristan aan de haak heeft geslagen. Zo hebben we dus wel een gezellig groepje mensen die voorlopig niet weggaan en er haken ook wel vaker wat mensen van het hostel aan. Mijn manager, Aki, gaat ook vaak mee.
Anyway, mijn onderzoek. Het verloopt nog niet heel goed, maar ik moet er vooral meer tijd insteken. Ik heb wel al wat contacten gelegd en wat data verzameld, met name van observaties en small talk. Ik heb inmiddels wel al een nummer gescoord van een danseres die ik hopelijk komende week kan interviewen. Tevens heb ik mij al ondergedompeld in de Hawaiiaanse cultuur. Zo neem ik wekelijks hula lessen en ukulele lessen samen met Saphia:
Ik heb zelfs al twee keer opgetreden voor een enorm publiek. Mensen herkennen Saphia en mij al een beetje en zo komt het weleens voor dat mensen ons aanspreken en ons complimenteren (vooral oudjes...). Nouja, ik moet nog een hele hoop leren, volgens mij ziet het er nog uit als een zak aardappelen. Maar in ieder geval leer ik door de lessen in een klap meer over hula dan dat ik tot nu toe gelezen heb en daar gaat het uiteindelijk om!
De hula die je hier het meeste ziet is op hapa-haole muziek, dit is muziek met Engelse teksten. Dan hoor je dus zoiets als “Put your hands on your hips, do your hula dips”. Dit is een heel bekend lied, dat overigens al decennia oud is en heet “Sophisticated Hula”. De dans die ik nu geleerd heb is op Hawaiiaanse muziek. Dit vind ik zelf mooier, maar het is wel lastiger omdat ik dat niet kan verstaan. Aangezien je met hula het verhaal van het lied uitbeeldt, is de tekst dus heel belangrijk om te horen, zodat je weet wanneer je welke beweging moet maken. Nog even geduld en ik zal het jullie allemaal laten zien en wie weet neem ik ook wel een ukulele mee naar huis :-).
Nog wat foto’s:
Oja en hier het bewijs dat ik ook aan mijn onderzoek werk :-) (snel aantekeningen maken op een envelop na een gesprek met een danser) :
We hebben er even op moeten wachten, maar leuk verhaal viev! Gave foto's ook! Veel succes met je interviews, liefs tieske
BeantwoordenVerwijderenHet wachten is inderdaad de moeite waard. Goed opletten bij de hula-les, want dat wil ik ook wel van jou leren!
BeantwoordenVerwijderenSucces met je onderzoek!
Liefs van pap( en mam ook natuurlijk)
Haha, briljant verhaal Viev...ik zie je graag al hula-end op de uni terug, inclusief kaboutergitaar & bloemenketting. En vergeet uiteraard niet een probeerverpakking van allll die soorten M&M's mee te nemen, jam!
BeantwoordenVerwijderenKomt ook vast goed met dat onderzoek van je Viev, als je een danseres hebt geïnterviewd kent ze vast weer wat meer collega's voor je!
Heel veel succes, en plezier! X
Hey lieve Viev!!
BeantwoordenVerwijderenKlinkt echt weer fantastisch, heel veel sushi, M&Ms met pindakaas, heeeeeerlijk!!! Neem AUB een zak voor me mee! ;-) En superleuk dat je al een aantal leuke mensen hebt leren kennen en dat je baantje relaxt is, perfect geregeld! Jammergenoeg is Hawaii blijkbaar weer een van de typische voorbeelden dat het westen met al haar ketens en producten al het lokale wil verdrijven, bah! Supergoed van je dat je dan ook weigert eraan bij te dragen, r-e-s-p-e-c-t! :-)
Ik zei het al voordat je wegging, maar nu helemaal nu je die lessen neemt: ik wil een show als je terugbent!!! Laat die verhalen maar eens zien met die soepele heupbewegingen van je!
Ik hoop dat je onderzoek snel wat meer gaat lopen, komt vast goed! En natuurlijk heel veel plezier, vooral met het eten ;-)
Dikke kus!!!
Hoi Vivian
BeantwoordenVerwijderenAan de hand van je leuke verhaal maak ik op dat het best goed met je gaat. Ook de foto`s zijn erg mooi.Wij wensen je een hele fijn en leerzame tijd toe en genieten hoor!!!
Liefs van Piet en Ineke
Hoi Vivian,
BeantwoordenVerwijderenFijn weer wat van je te horen, begon me al zorgen te maken (maar niet heus!) Ik ben heel benieuwd naar je kunsten als hula danseres en ukelele-muzikant. Kei gaaf dat je dat allemaal doet. Fijn dat je je draai een beetje gevonden hebt, en nog veel succes met je onderzoek. Ben benieuwd naar je volgende verhaal!
Groetjes, Margo